Ang Talambuhay ni Maria Cristina Salac

Ako at ang aking kapatid

Hunyo 24, 1995 ng tanghali isinilang ang pangatlo sa mag kakapatid na si Maria Cristina Salac sa Brgy. San Gabriel lunsod ng San Pablo. Nag dulot si Cristina na labis na kagalakan sa kanyang mga magulang sabi ng ina ko ay maliit pa lamang ako ay napakabait ko nang bata at hindi iyakin.

4 months ako dito

       Nang sumapit daw ako sa edad ng 2 , nag karoon daw akp ng hapo. Hapong di pinatagal nang aking magulang agad nila akong dinala sa pribadong doctor upang maolunasan ko ang aking dinaramdam. Gumaling ako sa tulong at awa ng panginoon gumaling nang napaka bilis at habang akoy lumalaki binansagan ako nang aking lola na Paner dahil kahawigin ko daw si Cristina Paner na isang artista. Dala po nang kahirapan hindi po ako nakapag kinder.

            Sa edad na 6 tinanggap ako sa unang baiting bagamat takot at pangamba  nasa dibdib ko nkapasa ko ahit bata pa. Natapos ko ang ika dalawa at ikatlong baiting ng maayos kong kinayanan. Ang guro ko na primera kalapang sumapit sa akin na binato ako ng pambura ng pisara. Hanggang akoy nasa ikaapat na baiting ditto nahasa ang isipan ko at dito nahasa rin ang isipan ko sa pag tula at napabilang ako sa paglaban sa sabayang bigkasan. At dumating ang sandaling nasa ika limang baiting na ako ditto dumating sa amin ang matinding suliranin. Suliraning di minsan saakin ay nakaapekto bagkus nilalabanan ko ang hamaon na ito ng buhay. Hanggang sa dumating na ang sandaling nasa ika 6 na baiting na ako ditto ko rin naranasan na paminsan ay walang baon dahil sa kakulangan nga n gaming pamilya ngunit hindi ito nagging hadlang sakin upang makapag tapos ako sa elementarya. Ang lahat nang ito palibhasay masipag at na bata ako simula pa ng nasa  ikalimang baiting ay binigan pa ng mga guro ng pang recess. Sumapit na ang sandali ng aking pag tatapos di ko ito malilimutan ang mga dagok ng buhay na pinagtiisan ko sa kayat ng mga sandaling inilaan ko ang aking magulang ng bulaklak luhaan  ang pag lapit ko sa aking ina.

            At dumating ang sandaling narrating ko ang secondarya. Sa paralang Col. Lauro D. Dizon Memorial National High School nag aral ako at napabilang sa pangkat hl kinakabahan nung una dahil sa hindi pa sanay sa bayan naranasan ko din na inihahatid ako ng magulang ko at syempre nag aaaral akong mabuti naranasan ko din na ang baba nang aking mga marka sa mapeh pero sa mga major subject ko ay matataas nag taka nga ako eh.. at kahit ganun lalo kong pinagbuti ang aking pag aaral kahit nasa mababa akong pangkat at kung minsan ay nag dadanas ako nang walang baon dahilan sa marami kaming nag aaral hindi rin ito nagging hadlang sakin ang mga ito dahil alam ko na pag subok lamang ito at nasa unang level palang ng pag subok kayat lalo kung tinatagan ang aking loob. Sa paglipas ng panahon marami ring ang naranasan ko nung first year ako andun yung mga times na cha chinise garter pa kami kasi bata pa an gaming mga kaisipan noon kaya nagawa ko yung mga bagay bagay nay un.

            Hanggang sa dumating na ang araw na nasa 2^nd yr na akonapabilang ako sa pangkat J ibat ibang mukha muli ang aking nasalamha at ibat ibang ugali. Nung una tahimik pa ako noon kasi nahihiya pa subalit ng makailang araw ay nag kakilakilala na kami naranasan ko rin na walang baon kasi insane exam naming ayaw kung maiwan sa aming mga leksyon at pahirap na ng pahirap ang amng ginagawa tulad ng sa T.L.E nanahi kami ng short at di naman ako maalam manahi. Di kuna alam ang gagawin ko naiyak na nga ao minsan naiisip ko gusto ko nang tumigil dahil talagang hindi kina kaya at natapos nga yung pananahi hindi ako sumuko at ito yung time na pinaampo kame ng nanay ko dahil sa kakulangan ng financial na patitigilin kami at inihatid kame n gaming magulang sa taong kukopkop sa aminupang mapag aral kames a una umiyak kame subalit ng makailang araw pa lamang ay hindi na naming kaya dahil naramdaman namen nahindi rin nila kaya nag danas kame na nag lalakad pag pasok at walang baon pumunta nga noon si inay umiyak ako dahil nahihirapan na ako at napag isip ng nanay ko na kunin kame at lalong nag pursege ang  aking ina sa nagtatrabaho doble dobleng kayod mapag aral lang kami.

            Naranasan ko ring sumali sa talumpatian na nag saulo ako kadagabi. Nainis nga ang kapit bahay naming sabi sakin wag daw akong mingay magpatulog daw ako. Di ko yun pinansin bagkus lalo q pang pinag ayos ang pag tula at nagsimula na nga akong lumabankinakabahan ako ang mga kalaban ko ay nasa mataas na pangkat at ako lang ang nasa mababang pangkat at kinakabahan ako yun ang nagsimula na nga ang pagtula maya maya rin ay sinabi na ang 3^rd at science ang nakakuha 2^nd science ulit at ng tawagin na ang 1^st di ko ito inaasahan pati nang aking mga kalaban. At kinabukasan ay sasabitan ako tyaka naman kame nawalan ng pera kaya nang hiram ang nanay ko sa aming kapit bahay at nasabitan ako malaking karangalan ito sa akin at sa aking mga magulang.

Noong third year ako

            At dumating na ang araw ng 3^rd yr napabilang ako sa pangkat H pinag buti kong muli ang aking pag aaral naranasan ko ng mag js naiyak pa nga ako dahil sinabi ng teacher ko na mag labada ako para makasama ako sa js  at nag ka pera kami at nakaabot ako. Ditto naranasan kong ma inlove at mag ka crush pero hindi ako nag bbf kasi nag aaral pa ako at masyado pa akong bata para sa ganoong sitwasyon, kinikilig dahil indi naman maiiwasan yun dahil alam ko na isa rin yun sa inspiration ko kahit na ang kong napagdadaanang pag subok. Parang libangan ko lang ang ganung mga bagay.

            At dumating na ang 4^th yr sa pangkat na F yun dahil sa pag susumikap ko tumaas naman ang aking antas ibat iba na naming pakikisama nag kakakilala kami masaya pala ang maging 4^th yr . madame din akong naranasang saya sa kabila ng lahat at inaasahan ko sa tulong ng panginoon na maabot ako ng kolehiyo at maging ganap na isang guro.

Ako ngayon

Mga kachurchmate ko

            Nag papasalamat ako unang una sa Diyos dahil hindi niya ako pinabayaan mula pagkabata. Sa aking mga magulang na nagging gabay at nagging inspirasyon sa anumang problemang dumating sa buha namn. Gayun din sa aking mga guro na pumanday sa aking isipan utang ko sa kanila ang aking kaalaman. Gayun din sa isang taong inspirasyon ko sanay maramdaman nya na isa sya sa napakalaking bahagi ng buhay ko.  AT YAN NG AKING BUHAY